Detoxen icm met sporten

Detoxen icm met sporten...

In de sportschool gaat het nog moeizaam, maar mijn sportmaatjes gaven me de steun om door te zetten. Het voelt fijn om niet alleen in de gym te moeten zijn. Alleen gaan zal vaak genoeg ook nog voorkomen. Gezien iedereen zo zijn eigen leventje met of zonder kids heeft. Het blijft altijd een uitdaging om samen op hetzelfde tijdstip de gelegenheid te hebben om naar de gym te gaan.

Met sporten alleen zal ik mijn doelen noet behalen. Voor het eerst sinds ik was gestart met mijn detox avontuur begon ik me energie vol te voelen. En merkte ik op dat mijn honger gevoel minder om aandacht in mijn buik zat te brommen. Zou het afkicken en gewenning van die overdosis chocosuikers nu uit mijn systeem zijn gezet?

Aan het einde van de week kwam ik erachter dat mijn wil power om er echt voor te gaan groter was dan mijn zin in iets lekkers. En dat kwam deels doordat ik al mijn harde werken in de gym, om die calorieen te verbranden, niet verloren wilde zien gaan. Het kost me bijna mijn longen en een linkerbeem om die miezerige calorieen te kunnen verbranden. Mijn conditie is nog lang niet op het niveau, daar waar ik graag wil zijn en een uur zou willen kunnen hardlopen. Zonder buiten adem te raken. Of het gevoel te hebben dat mijn lichaam elk moment zou kunnen ontploffen.

Het was het voor mij niet waard om dat voor een lekkere snack weer te moeten opgeven, waardoor ik weer de drive ergens in mijn ego zal moeten vinden om opnieuw te starten. Nee! Ik ben nu eenmaal gestart en er is geen weg terug! Ik zal als het ware door de zure appels heen moeten bijten. En voorlopige al die verslavingswekkende suikers links moeten laten liggen ipv via mijn mond dat in mijn maag te gaan bewaren.

Tijdens het sporten begonnen mijn sportmaatje en ik, zoals we wel vaker deden, te fantaseren over lekkere dingen om te eten. Yes, we love food! Zelfs als we aan het transformeren zijn naar een gezond leven. We kwamen bij het onderwerp donuts. What else? We bespraken onze favoriete toppings, maar al snel kwam de realiteit mijn lekkere trek wegjagen.

In de gym kun je vanuit elke hoek jezelf zien in een weerspiegeling van een spiegel of glasruit. En dat kan nogal heel confronterend zijn. Vooral als je geen zin hebt om jezelf te zien. Ik zag me knal rode zwetende kop naar me terug staren. En besefte me dat een donut, afhankelijk van wat erop en erin zit, al gauw tegen de 150 calorieen kan oplopen per donut! And ofcourse koos ik het liefst mijn favo donut. Met witte en bruine chocolade on the top with chocosprinkels en alsof ik niet genoeg suiker binnen zou krijgen, het liefst met on the inside een vulling van nog meer chocolade of vanille room/bakkersroom. Yes i know i only like the good stuf.

Smeer voor mij een schoen met chocolade en ik at het op. Dat is nu verleden tijd. Het juicen met groenten en fruit zorgt er nu voor dat mijn honger gevoel enorm is afgenomen. En van mijn hoofdpijn kwaaltjes ben ik gelukkig ook af. Hier ben ik erg blij mee. De groenten en fruit shakes beginnen steeds beter te smaken. En krijg het steeds makkelijker weg gedronken. Hoop dat ik de komende week volledig gewendt ben geraakt aan deze detox methode. Alleen zal ik wel wat sterker moeten staan in mijn schoenen om verleiding te kunnen weerstaan.

Voorlopig ontwijk ik vele uitnodigingen voor een etentje of aangelegenheden waar eten centraal staat. Koop zelf niks in huis, omdat ik bang ben te bezweiken tijdens een van mijn monster aanvallen, waarin ik in de hulst van de nacht opzoek ga naar alles wat eetbaar is. Voorlopig was ik veilig. Tenminste dat dacht ik!

Bij terug komst van de gym. Ontplofte ik al zwetend met trillende benen in mijn woonkamer op de bank met een voldaan gevoel. Ik liet mezelf achterover vallen en sloot mijn ogen dicht. Liet me zelf even bijkomen voor ik ging douchen. Na 10 minuten opende ik mijn ogen en draaide mijn hoofd naar rechts en wat zag ik daar? Mijn favo donut with some koekiezzz. Het was nog geen 5 december dus die goeie ouwe Sint kon het niet geweest zijn. Veel andere opties waren er niet. Voor zo ver ik weet heb ik geen last van slaapwandel activiteiten of geheugenverlies.

De enige dader die zo lief was geweest om dit voor mij achter te laten op mijn salon tafel was mijn lieve broertje. Heel even wilde ik bijna besluiten om het op te eten, als soort van laatste afscheidskus, omdat men elkaar voor een hele lange tijd niet meer mogen en kunnen zien. Ik zocht zelfs via meneer Google nog een keer op of het aantal calorieen in een donut klopt. Helaas had ik niet scheel gekeken en de info correct opgeslagen in mijn hersenpan. Zal ik het doen of niet?

Nog geen eens 3 volle weken kunnen volhouden dikzak! Je bent een mislukkeling! Wat een telleurstelling. Voor niks 3 weken lopen kotsen van de ellende, zodat jij weer een donut in je bek kan proppen. 5 seconden plezier voor nog meer vet om je nieren en botten. Schaam je dikzak!. Mijn inner voice had gelijk. Ik dacht terug aan hoe hard ik nog geen half uur geleden heb moeten werken om een paar calorieen te kunnen verbranden, zodat ik de helft er weer in kan gooien aan chemische chocotroep en een stuk deeg.

Heb een half uur liggen staren naar het genot wat ik inmiddels van de salon tafel had verplaatst naar mijn bank en naast mij neer had gelegd. Alsof ik het mezelf nog moeilijker wilde maken. Ondertussen was het al bijna middernacht en ik lag nog steeds beweegloos op de bank. Opstaan met die banaan! Ik nam innig afscheid van mijn favo donut, maar besloot het niet op te eten. Ik rende als een verliefde meisje met een gebroken hart de trap op. Rolde de douche in en nam trouw mijn eiwit shake in, voor de spierherstellentjes.

Pas de volgende ochtend, nadat ik als een baby in slaap was gevallen. Voelde ik me trots dat ik niet had toegegeven aan mijn buik. Ik blijf mijn detox juice met groenten en fruit voorlopig nog even trouw. Hopperdehop naar een nieuwe week detox!

And good bye my lover. You have been the one 4 me!

Dikke knuffel Lem.