Get it together

Get it together...

Vele zagen mij afglijden en dikker worden. Vele durvden er niks van te zeggen, maar enkele namen geen blad voor hun mond en spraken mij aan op mijn eet gedrag. Natuurlijk zit je daar als levensgenieter/eter niet op te wachten, want ik vond zelf dat ik nog wel even door kon gaan. Ik was gelukkig in mijn bubbel vol chocolade taartjes en toefjes slagroom. Ik kon mezelf echt laten gaan tussen vier muren. En mijn dikke olifanten huid schaamde zich niet ook niet om in het openbaar te schansen als een varken. I realy love, love and love food. Niet alleen maar omdat het lekker is, maar omdat het gewoon niet terug praat en mij laat doen waar ik goed in ben, namelijk zoveel mogelijk opeten!

Â

Dat het de verkeerde kant op ging had ik zelf ook wel door, maar mijn uitstel gedrag zorgde ervoor dat ik jaar op jaar op jaar er niet in slaagde om die knop om te zetten. Ik wist niet eens dat ik een knop had! Als ik die mentale knop eerder had gevonden dan had ik nu mijn leven al zeker op orde! Tenminste dat maakte ik mezelf wijs. In real life, wilde ik stiekem die knop helemaal niet indrukken. Het liefst wilde ik natuurlijk wel wat dunner zijn dan 152 kilo, maar al dat lekkers wilde ik eigenlijk niet opgeven, want al dat lekkers was eigenlijk niet het probleem.

Â

Mijn soul was het probleem. Ik stond niet achter een verandering. Ik wilde enkel de resultaten, maar niet het harde werken en mijn leven op de kop gooien. Best egoïstisch eigenlijk van mezelf, want ik verlangde naar acceptatie en dat was mijn drijfveer om te willen veranderen van uiterlijk, terwijl dat eigenlijk niet mijn probleem was. Mijn probleem lag bij het feit dat ik mezelf niet op orde had. Mijn Body, mind en soul zaten namelijk niet op 1 lijn, waardoor ik maar begon de happen door het leven, alsof mijn leven er vanaf hing. Mijn dikke muur van schijt bouwde ik zo hoog mogelijk, zodat niemand er over heen kon klimmen.

Â

Â

Achter mijn hoge muren voelde ik me veilig en ik lekker mijn gang gaan. En voor ik het wist had ik mezelf opgesloten tussen die muren en kon ik er zelf niet meer over heen klimmen. Ik zat vast in mijn eigen gebouwde fort. Mijn vijanden kon niet naar binnen springen, terwijl mijn worst Enemy al reeds binnen zat. Die grootste nachtmerrie was ik zelf. Ik was mijn eigen grootste vijand, want ik belemmerde mezelf voor verandering. Ik had geen wil en zag het nut er niet van in. Waarom zou ik weer mezelf moeten uithongeren? Voor wie? Waarom? Ik werd er toch alleen maar ongelukkiger door.

Â

Â

Â

Verdronken in mijn zee van zelfmedelijden, snakte ik iedere keer weer naar adem. Het lukte mijn niet. Poging na poging leek ik verder weg te komen van mijn wel begeerde doelen. Ik raakte letterlijk en figuurlijk de draad kwijt. In plaats van mezelf de schuld te geven, begon ik met mijn vingers naar de wereld te wijzen. Het was niet mijn schuld, dat ik 2 zakken chips op een avond naar binnen had gewerkt of met chocolade stroopwafels ging ontbijten! Nee, nee dat was de schuld van de gene die me uitlachte op het werk, omdat ik met mijn buik de vaatwasser had aangezet en het zelf niet door had, omdat ik geen gevoel meer had in mijn buik, nadat ik het letterlijk een meter breed had laten groeien.

Â

Â

Â

Wanneer ik een tegenslag mee maakte betekende dat voor mij groenlicht om mezelf te verwennen met een calorietje of 5000! Want oh wat was de wereld toch hard en gemeen tegen mij. Terwijl er altijd een stemmetje in mijn achterhoofd zat te piepen met wijsheid zoals, er zijn mensen die het slechter hebben of mij probeerde te motiveren met woorden als, wees tevreden met wat je hebt. Nee, daar wilde ik op dat moment niks van weten, want dat zou betekenen dat ik mijn dag voorraad aan chocolade en snoep niet mocht opeten!

Â

Ik was altijd wel op zoek naar smoesjes voor snoepjes. Ook al maakte ik veel mee en werd ik vaak beproeft in dit leven. Ik was niet dankbaar voor dat God me, wellicht behoede voor iets slechter en bezig was mij naar iets beters toe te leiden. Wanneer je afwijkt van je route, dan kom je ook niet meteen aan bij jou bestemming, misschien wel nooit en raak je verdwaald in chaos van duizenden zijstraatjes zonder naambordjes. En voor je het weet draai je duizenden rondjes om de zelfde gebouwen heen en kom je in scherpe bochten te recht, waar geen enkele remblok je kan redden.

Â

Â

Â

Duw mensen niet van je weg, wanneer ze de moed hebben gehad om je aan te spreken op je gedrag en of levenstijl. Deze mensen zijn zeldzaam, want ze stellen hun vriendschap met jou op het spel om je te helpen of bewust te maken van je manier van leven, omdat ze van je houden en je oprecht gelukkig willen zien. Wanneer je met mensen om gaat die je in je waarde laten en zich zichtbaar totaal geen zorgen om je maken, sta er dan ook niet op een dag van te kijken, als zij hun rug naar je keren. Voor dit soort vrienden was je nooit geliefd of gewaardeerd. Je was slechts een overstap halte naar het volgende station. Zij zullen ook nooit omkijken naar je of zich afvragen hoe het met je gaat. Terwijl jij waarschijnlijk onvoorwaardelijke vriendschap en liefde voor ze voelde.

Â

Â

Â

Het is tijd om op te staan. Wanneer je echt iets aan jezelf wilt veranderen moet je er ook hard voor gaan werken. Helaas was er voor mij geen andere manier. Na 874987349 mislukte en of ongezonde pogingen om gewicht te verliezen, kan ik echt uit ervaring spreken dat geen enkele wonder pil of dieet je zal helpen bij je eindbestemming te komen. Het enige wondermiddel dat ben jezelf. Jij en niemand anders zal het moeten doen. Natuurlijk is alle steun van je omgeving van harte welkom en stel jezelf daar ook voor open, maar niets zal een succes zijn als je niet eerst eerlijk tegen jezelf bent en je rotzooi niet begint op te ruimen, die er voor hebben gezorgd dat je in de eerste instantie zoveel bent aangekomen.

Â

Â

Â

Sla je de grote schoonmaak over, dan zal je elke keer wanneer je een stap vooruit wilt maken struikelen over je eigen rotzooi, waardoor je elke keer weer zult terug vallen. Een goed begin, begint echt bij jezelf. Het klonk voor mij ook allemaal heel zweverig, maar toen ik ten einde raad was en als een schizo tegen mezelf te praten, zowel hardop als in gedachten. Kwam ik er achter dat ik mijn muur moest gaan afbreken. Het werd tijd dat ik die blokkades ging verwijderen, zodat ik weer in contact kon staan met de wereld en mezelf. Als een ware bouwvakker begon ik met enorme hamers en drilboren tegen mijn interne Berlijnse muur aan te slaan en te schoppen.

Â

Er leek geen eind te komen aan mijn interne verbouwing, totdat op een dag de gehele muur uit zichzelf in elkaar stortte. Ik gooide alles weg en begon langzamerhand de nieuwe ruimte die ik had gecreëerd in mijn hoofd opnieuw in te richten met positiviteit. En langzamerhand begonnen er bloemen te groeien op de plek waar mijn dikke vette scheit aan jou muur stond te groeien. Het gras werd steeds groener. Nog groener dan die van de buurvrouw en dat deed me goed. Het voelde als een grote voorjaarsschoonmaak. Op dat moment begin jij jezelf al stukken lichter te voelen en dat terwijl je niet eens een uur hebt moeten sporten.

Â

Door jezelf weer te herpakken, na een interne verbouwing, zul je merken dat je vele keuzes hebt. Kies je voor de bekende weg? Dan zal jouw muur er weer binnen nog time staan. En dit keer zal het vele malen moeilijker worden om hem weer af te breken, maar durf je te kiezen voor het onbekende wat volgens vele jou zal helpen om je doelen te behalen, dan zal de zoete smaak van succes naar meer smaken. En voor je het weet vliegen er vlinders en groeien er palmbomen en mooie rozen. Een uitzicht waar je trots op kunt zijn en graag naar wilt kijken.

Begin vandaag nog met het zoeken van die mentale knop en druk hem met heel je hart en ziel in en begin ook jouw Berlijnse muur neer te halen. Op het moment dat jij voor jezelf weer nieuwe ruimte creëert kun je kastelen bouwen van geluk.

Â

Â

Â

So get your ass together and clean up your mess en de rest komt vanzelf!

Â

Â

Â

Dikke knuffel Lem.