Ja, je leest het goed. En nee, het is geen typfout. 152 kilo was mijn toppunt van overgewicht. Elke ontmoeting met meneer Weegschaal maakte mij weer even wakker en tegelijkertijd nog depressiever. Voor lange tijd waren onze wegen gescheiden, want ik wilde de waarheid niet onder ogen zien. Niemand die ik de schuld kon geven, enkel mezelf. Verborgen achter mijn vetmantel camoufleerde ik mijn onzekerheid met een dosis zelfverzekerdheid, want ik liet mijn enorme lichaam mij niet belemmeren te doen wat ik wilde. Als eerst ben ik gaan dansen midden op de dansvloer of gaan zwemmen in een badpak en heb alle confronterende blikken opgevangen met een lach. Dat was mijn talent. I know I am fat, so what?! Op het moment dat mijn lichaam begon te protesteren, begon ik anders te piepen. Als ik zo doorga ben ik binnen no time 200 kg. Ik ben oprecht bang geworden te sterven met als doodsoorzaak overgewicht! Mister Scale en ik hebben een latrelatie en van elke ontmoeting zal ik hier het resultaat met jullie delen. Good or bad.